هوش مصنوعی: اگرچه تمام وجودم پر از اندوه و غم است، اما هنوز دردی که از تو دارم کمتر از این همه نیست.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی سر را بر آسمان بگذاری در حالی که به خاطر عظمت تو، هر جا که بروی، سرها زیر پایت قرار می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: ای دل، حضور درد و غم را غنیمت بشمار، زیرا دوران زندگی عمر زیادی نخواهد داشت و گفتگو و هم نشینی با این احساسات ارزشمند است.

هوش مصنوعی: دوست داشتن و محبت از طرف خوبرویان گاهی با بی‌وفایی همراه است و گاهی نیز وفاداری نشان می‌دهند. اما از من که بگذری، محبت و وفای من همیشه با درد و رنج توام خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر وقت که آب از ظرف سفالی به سوی معشوق جریان یابد، معیاری خوش‌تر برای من است تا از آن میکده‌ای بنوشم که در جام جمشید قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زندگی رها شوی، باید عاشق شوی. ای محیی! بدان که اولین قدم در عشق به زیبایان، وجود نداشتن و غفلت از دنیا است.