هوش مصنوعی: ای پروردگارا، زمانی که هیچ‌کس یاد ما را نکند و فراموش‌مان کند، رحمتت را همیشه همراه ما قرار ده تا روزی که همه در محضر تو گرد هم می‌آیند.

هوش مصنوعی: آیا می‌توانم از نامه نیکان و درستکاران پیروی کنم، در حالی که نوشته‌های ما تنها حاوی نوشته‌های معمولی است و ارزشی ندارد؟

هوش مصنوعی: این کالا با تمام ایرادهایش روزی در دست ماست، اما اگر روز بازار آن نباشد، هیچ کس خریداری برای آن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: عید شده و ما از خداوند می‌خواهیم که رحمتش را به ما عطا کند. ای خدای مهربان، اگر به ما نعمتی نمی‌دهی، بندگان ناامید چه کسی را جستجو کنند؟

هوش مصنوعی: ای خدا، ما را رها نکن، چرا که در آن روز بزرگ به خوبی عیب‌های ما را دیدی و هنوز ما را به حال خود گذاشتی.

هوش مصنوعی: در شب، داری حسی عمیق از اندوه و ناامیدی، به اندازه‌ای که می‌خواهی خود را به باد بسپاری، زیرا عمر گرانبهای خود را بی‌دلیل از دست داده‌ای و این موضوع تو را به گریه وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: در این زمان که به خاطر دوری از او زندگی می‌کنم، وقتی به مرگ نزدیک می‌شوم نمی‌دانم چگونه باید جان خود را تسلیم کنم.

هوش مصنوعی: از آن لحظه‌ای که فرشته مرگ تصمیم بگیرد جان انسان را بگیرد، دیگر هیچ چاره‌ای نخواهد بود و باید جان عزیز را تسلیم کرد، هرچند که نتوان هیچ سخنی گفت.

هوش مصنوعی: تا لحظه‌ی آخر چه بر سر ما خواهد آمد، آه! خوشا به حال کسی که هرگز از مادرش به دنیا نیامده است.

هوش مصنوعی: نامه می‌خوانند و می‌گویند که فرشتگان نویسنده در تمام عمر این بنده، هیچ خطری از یاد خدا را ثبت نکرده‌اند.

هوش مصنوعی: قبل از تابوت من، پیام‌آوری کن و بگو که این بنده، گناهان زیادی کرده است و به خداوند اعتماد داشته است.

هوش مصنوعی: ای خدا، بگذار آن کسی را که بعد از مرگ ما به یاد ما می‌افتد و با دعایی بلند روح ما را یاد می‌کند، ببخشی.

هوش مصنوعی: اگر روزی از کنار مزارم بگذری یا من به یاد تو بیفتم، دعا کن که ای پروردگار، قبر او پر نور باشد.

هوش مصنوعی: او بر من رحم خواهد کرد و مرا خواهد بخشید، همان‌طور که وقتی که بر خاک قبرم می‌خوابم، چهره‌ام زرد و بی‌روح خواهد بود.

هوش مصنوعی: محیی با اینکه کارهای بد زیادی انجام داده، اما به خاطر نیکی‌هایی که وجود دارد، هنوز به نیکان ایمان و اعتماد دارد.