سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>باد سحری خوش حرکات افتاده ست</p></div>
<div class="m2"><p>آب ازدم او، آب حیات افتاده ست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>عیش خوش ما چرا نباشد شیرین</p></div>
<div class="m2"><p>در باغ که سربه سر نبات افتاده ست</p></div></div>

شمارهٔ ۸

باد سحری خوش حرکات افتاده ست
آب ازدم او آب حیات افتاده ست
عیش خوش ما چرا نباشد شیرین
در باغ که سربه سر نبات افتاده ست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی‌های بهار اشاره می‌کند. باد سحری با لطافت و نشاط خود به باغ‌ها جان بخشیده و آب حیات به مانند نمادی از زندگی در طبیعت جریان دارد. شاعر از لذت و شیرینی زندگی می‌گوید و اعتقاد دارد که با وجود این زیبایی‌ها، چرا نباید از لحظات خوش و شیرین زندگی بهره‌مند شویم.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: باد سحرگاهی با حرکات زیبا و دلنشینش وزیدن گرفته و به همین دلیل، جان‌بخشی و زندگی به محیط اطراف بخشیده است.

باد سحری خوش حرکات افتاده ست

آب ازدم او، آب حیات افتاده ست

هوش مصنوعی: چرا زندگی شیرین و خوشایند ما در باغ نباشد، در حالی که همه گیاهان و گل‌ها سرسبز و زیبا هستند؟

عیش خوش ما چرا نباشد شیرین

در باغ که سربه سر نبات افتاده ست

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده