سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای اشک من از پسته ی تو عنابی</p></div>
<div class="m2"><p>وز چشم تو، کار چشم من بی خوابی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>قمری بده ام، ولیک از فرقت تو</p></div>
<div class="m2"><p>در آب دو چشم خود شدم مرغابی</p></div></div>

دیوان سراج الدین قمری آملی به اهتمام یدالله شکری - سراج الدین قمری آملی - تصویر ۳۷

شمارهٔ ۲۱

ای اشک من از پسته ی تو عنابی
وز چشم تو کار چشم من بی خوابی
قمری بده ام ولیک از فرقت تو
در آب دو چشم خود شدم مرغابی

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از عشق و درد جدایی صحبت می‌کند. او به اشک‌هایی که از عشق محبوبش می‌ریزد واری می‌دهد و بیان می‌کند که این اشک‌ها ناشی از بی‌خوابی اوست. همچنین، او خود را به مرغابی تشبیه می‌کند که به خاطر دوری محبوبش در آب چشمانش غصه می‌خورد.

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

هوش مصنوعی: ای اشک من، حاصل محبت تو مانند دانه‌های انار است و از چشمان تو، شب‌های من بی‌خوابی می‌شود.

ای اشک من از پسته ی تو عنابی

وز چشم تو، کار چشم من بی خوابی

هوش مصنوعی: به من قمری بده، اما به خاطر دوری تو در دو چشمانم مثل یک مرغابی غمگین شده‌ام.

قمری بده ام، ولیک از فرقت تو

در آب دو چشم خود شدم مرغابی

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده