هوش مصنوعی: وقتی که لب‌های تو مانند غنچه نیست و اگر زیبایی‌ات مانند گل سمن نباشد، در این صورت چمن هم زیبا نخواهد بود و سر آن گل یاسمن وجود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر از دهان شما که تنگ است، سخنانی شیرین و خوشایند خارج نشود، چه انتظاری می‌توان داشت؟ آیا اصلاً دهانی وجود دارد که نتواند شکر را بشکند و لطافت ببخشد؟

هوش مصنوعی: تو چه دردسری ایجاد کرده‌ای که هیچ کس از شادی‌ات بهره‌مند نیست، و تو چه بلایی هستی که بدون غم و اندوه تو هیچ انسانی نمی‌تواند زندگی کند.

هوش مصنوعی: کسی که واقعاً عاشق تو باشد، دل و جانش را به تو نمی‌سپارد جز کسی که خود در رنج و غم نیست.

هوش مصنوعی: بگو چه حرفی زده‌ای که تو را با درد و رنج مواجه کرده، و دل آن گفتار را از جهان و زندگی بگو، چرا که در آن گفتار هیچ چیز واقعی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: چه غم از اینکه با تیر ستم، دل زخم‌خورده‌ی من را هدف قرار دهی؟ دل پر پرواز من دیگر نمی‌تواند از غم خود بگریزد.