سراج قمری » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دم او، زنده کند مرده از انک</p></div>
<div class="m2"><p>هست با روح برابر باده</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو نمازی به ریا برده و، ما</p></div>
<div class="m2"><p>سجده برده به سوی هرباده</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>وقف خورده تو و، ما، کرده شکم</p></div>
<div class="m2"><p>وقف بر مصطبه و، بر باده</p></div></div>

برگزیده اشعار سراج الدین قمری آملی به اهتمام یدالله شکری - سراج الدین قمری آملی - تصویر ۸۲

شمارهٔ ۱۱

دم او زنده کند مرده از انک
هست با روح برابر باده
تو نمازی به ریا برده و ما
سجده برده به سوی هرباده
وقف خورده تو و ما کرده شکم
وقف بر مصطبه و بر باده

هوش مصنوعی: این متن به ارتباط میان روح و باده اشاره دارد و بیان می‌کند که در حضور باده، مردگان زنده می‌شوند. همچنین به تفاوت بین عبادات ریاکارانه و عباداتی که با خلوص نیت انجام می‌شوند پرداخته شده است. شاعر به این نکته اشاره می‌کند که در حالی که برخی به نمایش عبادات خود می‌پردازند، دیگران با قلبی شاداب به باده و عشق روی می‌آورند.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: وجود او چنان انرژی و حیات می‌بخشد که حتی مرده‌ها را زنده می‌کند؛ او به قدری با روح و جان در ارتباط است که مانند نوشیدنی روح‌افزا می‌باشد.

دم او، زنده کند مرده از انک

هوش مصنوعی: تو نمازی را با نیت نادرست و برای نمایش می‌خوانی، اما ما به طور خالصانه و با دل به سجده در برابر هر معشوقی می‌رویم.

تو نمازی به ریا برده و، ما

سجده برده به سوی هرباده

هوش مصنوعی: تو و ما در حال تقسیم و برقراری یک دوستی عمیق هستیم، در حالیکه در کنار هم نشسته‌ایم و از لذت زندگی و می‌گذراند.

وقف خورده تو و، ما، کرده شکم

وقف بر مصطبه و، بر باده

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده