هوش مصنوعی: اگر به قدرت خود باور داشته باشی و از خدا دور شوی، به زودی دچار مشکلات خواهی شد. اما اگر خود را از وابستگی‌های دنیوی رهایی بخشینی و به خداوند نزدیک شوی، به آرامش و قوام می‌رسی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که من تو را می‌گویم و تو من را، ای ما همه یکی هستیم، انصاف بده که هیچ کس دیگری در میان ما نیست.

هوش مصنوعی: در قلب که جایگاه ملکوت و عالم معنوی است، تا کی و چه مدت می‌خواهی به امور دنیوی و زشت مانند خرس و خوک توجه کنی؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که در دل تو ظلم و بی‌رحمی وجود دارد، ظلم و بی‌رحمی برای چه کسی غریبه است؟

هوش مصنوعی: این جمله به این معنی است که هدف تو رسیدن به بهشت است، اما اگر بخواهی به بهشت برسی، باید برای خدا عبادت کنی. به عبارت دیگر، بهشت تنها نتیجه‌ای است که می‌خواهی به خاطر خدا به آن دست یابی.

هوش مصنوعی: عشق به محبوب باید از روی محبت و علاقه باشد، نه از روی ترس یا امید به پاداش.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی به معنای واقعی از لذت‌ها و نوشیدنی‌های دنیا فاصله بگیری و خود را از آنها محروم کنی، در حقیقت، خود را از طعمی که از مرگ می‌چشی، دور نگه‌داشته‌ای. به عبارتی، با ترک لذت‌های این دنیا، مانند کسی هستی که در حالت ناشتا و بدون چشیدن، به سراغ زندگی می‌آید.

هوش مصنوعی: وقتی که به ارزش دین پی نبری، برای تو دین و کفر چه تفاوتی دارد؟ در دست سخنران، چه هندی باشد و چه چیز دیگر، هیچ اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: مسیر زندگی، نامش زندگی‌ست و اگر این مسیر را قطع کنیم، باعث ایجاد پیوندی برای ادامه حیات می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که در برابر سختی‌ها و ناملایمات این دنیای فاسد و بساز و خراب، بر سر راه مثبت و نیکو بایستد و از آن فاصله بگیرد، نجات پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: تو زیر فشار شهوات و خشم هستی و از این رو به زمین تکیه می‌کنی، اما بی‌تردید تمام این حالت‌ها باعث نابودی تو خواهد شد.

هوش مصنوعی: در نهایت به خاک بازخواهی گشت، این یک واقعیت است. پس بدان که پشت سر تو دو چیز وجود دارد که گواهی بر این حقیقت می‌دهند.

هوش مصنوعی: سنگ بلا به سوی تو می‌افتد و پسران، تحت تأثیر سرنوشت بد، خالی از امید شده‌اند. من می‌ترسم از مشکلات و مصائب که ممکن است به سراغ من بیاید.

هوش مصنوعی: برای اینکه یک نکته را به فضول‌ها نشان دهی، گاهی لازم است که به آن‌ها بی‌اعتنا باشی و توجهی به نظرات و حرف‌هایشان نداشته باشی. این کار می‌تواند تو را به سمت اهداف واقعی‌ات هدایت کند.

هوش مصنوعی: تویی که به خاطر گناهان زیادی که کرده‌ای، بسیار سنگین و پر از بار گناه شده‌ای. آری، این وضعیت تو را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در چنگال آسمان، مانند زره‌ای بر پشت تو باقی مانده است، به خاطر کمانی که زه آن از چوبی ساخته شده است.

هوش مصنوعی: تو در جهالت غوطه‌ور هستی، مانند فرعون که بخت موسی را کنار گذاشتی و به عصا او اعتماد کردی.

هوش مصنوعی: راه من و تو متفاوت است، اما فکر و درک ما یکی است. یکی از نی صدای شیرینی می‌سازد و دیگری پارچه‌ای به هم می‌بافد.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه به فکر نپردازی که از کجا آمده‌ای و به کجا می‌روی، در حقیقت به درون خودت ننگریسته‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسان‌ها از عناصر و ستاره‌ها و کهکشان‌ها، در مرتبه‌ای پایین‌تر قرار دارند و در نهایت، عقل و اندیشه است که راهنمای ما می‌شود. به عبارت دیگر، در حالی که ما ممکن است از لحاظ مادی از چیزهای دیگر پست‌تر باشیم، درک و تفکر ما می‌تواند به ما هدایت بدهد و ما را به سمت روشنایی و فهم بهتر رهنمون سازد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از این شرایط سخت و محدود خلاص شوی، باید به پناهگاهی در حریم دین پیامبر روی بیاوری.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اصولی که باعث هدایت و شناخت می‌شود، معمولاً شامل ویژگی‌های نظیر مردانگی و ارزش‌های وفاداری است. به عبارتی دیگر، شناخت و هدایت حقیقی به صفات انسانی و اخلاقی مربوط می‌شود که افراد نیکوکار را شایسته می‌سازد.

هوش مصنوعی: تاجی که برای سرهای بزرگ و ارزشمند قرار داده شده، همانند شمعی است که در خانه‌ای که روح انبیا در آن زندگی می‌کند، می‌سوزد و روشنی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: این جمله به بیان نور و درخشندگی در کنار خاک و مایه‌ای که به عقل اولیا کمک می‌کند، می‌پردازد. به عبارت دیگر، آن به روشنی و الهام‌هایی که از آسمان می‌آید، و همچنین به عناصر مادی و طبیعی که می‌توانند در رشد و تعالی اندیشه‌های بلند انسانی موثر باشند، اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هر کجا که نعمت و محبت خداوندی باشد، گل سوسن خود را به نمایش می‌گذارد و زیباست. اما هر جا که خشم و قهر او باشد، خطر و آسیب به وجود می‌آید و مانند خنجری از زهر گیاهان رنج آور می‌شود.

هوش مصنوعی: ای مونس من، تو را از زنجیر رنج و سختی رها کن، زیرا بندگی‌ات سبب می‌شود که از این سختی‌ها آزاد شوی.

هوش مصنوعی: ناتوانی است که در دستان دنیا گرفتار شده و آرزو دارد که از این بدی‌ها رهایی یابد.

هوش مصنوعی: در گوش او گوشواره‌ای از نعل سمند تو وجود دارد و در چشمان او خاک پای تو به عنوان توتیا شناخته می‌شود.