قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جان از تو دمی برد دمی دیگر باخت</p></div>
<div class="m2"><p>تن از تو گهی قوی شد و گاه گداخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نه در نظر آیی و نه در دل گنجی</p></div>
<div class="m2"><p>ای عشق، حقیقت تو را کس نشناخت</p></div></div>

شمارهٔ ۵۰

جان از تو دمی برد دمی دیگر باخت
تن از تو گهی قوی شد و گاه گداخت
نه در نظر آیی و نه در دل گنجی
ای عشق حقیقت تو را کس نشناخت

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی از بی‌ثباتی و نامعلومی اشاره دارد. شاعر می‌گوید که جان انسان در فواصل زمانی مختلف از عشق الهام می‌گیرد و دوباره آن را از دست می‌دهد. جسم نیز گاهی قوی و گاهی ضعیف می‌شود. عشق به حقیقت، نه به‌راحتی دیده می‌شود و نه در دل انسان به خوبی درک می‌شود و گویی کسی نمی‌تواند آن را بشناسد.

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

هوش مصنوعی: زندگی انسان لحظه به لحظه دچار تغییر و تحول است. گاهی روح انسان با نیرویی شگرف سرشار می‌شود و در لحظه‌ای دیگر به ضعف و ناتوانی دچار می‌شود. بدن انسان نیز در این تغییرات رفتارهای متفاوتی از خود بروز می‌دهد؛ گاهی قوی و سرزنده است و گاهی به سمت زوال و ناتوانی می‌رود.

جان از تو دمی برد دمی دیگر باخت

تن از تو گهی قوی شد و گاه گداخت

هوش مصنوعی: عشق، نه در چشم‌ها دیده می‌شوی و نه در قلب‌ها، اما هیچ‌کس حقیقت وجود تو را نشناخته است.

نه در نظر آیی و نه در دل گنجی

ای عشق، حقیقت تو را کس نشناخت

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده