قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن را که قبول، دور اندازد رخت</p></div>
<div class="m2"><p>نابود شود کمالش از پستی بخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر میوه که آن پخته شد و چیده نشد</p></div>
<div class="m2"><p>ناچار فتد ز شاخ در پای درخت</p></div></div>

شمارهٔ ۴۸

آن را که قبول دور اندازد رخت
نابود شود کمالش از پستی بخت
هر میوه که آن پخته شد و چیده نشد
ناچار فتد ز شاخ در پای درخت

هوش مصنوعی: این ابیات بیان می‌کنند که اگر کسی آنچه را که قبول شده است رها کند، از ارزش و کمالش کاسته می‌شود. همچنین هرمیوه‌ای که به بلوغ برسد اما چیده نشود، سرانجام به زمین می‌افتد و نابود می‌شود. اینها نمادهایی از اهمیت استفاده از فرصتها و نپاسخاندن به آنچه به دست آمده است هستند.

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

هوش مصنوعی: کسی که به جای ارزش‌های واقعی، به ظواهر روی می‌آورد و ارزش‌های درونی را نادیده می‌گیرد، در نهایت دچار نقص و ضعف می‌شود و از شکوفایی و کمال او کاسته می‌گردد.

آن را که قبول، دور اندازد رخت

نابود شود کمالش از پستی بخت

هوش مصنوعی: هر میوه‌ای که زمانی می‌رسد و برداشت نمی‌شود، بالاخره به زمین می‌افتد.

هر میوه که آن پخته شد و چیده نشد

ناچار فتد ز شاخ در پای درخت

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده