قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مطلب چو بزرگ شد، به بازی مطلب</p></div>
<div class="m2"><p>بی سعی نیاز، بی‌نیازی مطلب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا مرد به پاست، مجلس‌آرای بود</p></div>
<div class="m2"><p>از شمع فتاده سرفرازی مطلب</p></div></div>

شمارهٔ ۴۶

مطلب چو بزرگ شد به بازی مطلب
بی سعی نیاز بی نیازی مطلب
تا مرد به پاست مجلس آرای بود
از شمع فتاده سرفرازی مطلب

هوش مصنوعی: این بیت از شعر به بررسی و تأمل در مفهوم رشد و بلوغ می‌پردازد. به این معنا که وقتی موضوعی به بزرگی و اهمیت می‌رسد، دیگر نیازی به تلاش و کوشش ندارند و خود به خود جلب توجه می‌کند. اشاره به این نکته دارد که انسان‌ها تنها در مواردی به مقام و منزلت می‌رسند که فرصت و زمینه برای پردازش و نمایاندن خود فراهم باشد. همچنین، به نوعی از سرافرازی و ارزشمندی نیز اشاره دارد که می‌تواند با افتادگی و درخشش همراه باشد.

شمارهٔ ۴۴

شمارهٔ ۴۵

هوش مصنوعی: وقتی موضوع یا درخواست به اندازه کافی بزرگ و جدی شود، دیگر نیازی به تلاش برای به دست آوردن آن نیست و خود به خود محقق می‌شود.

مطلب چو بزرگ شد، به بازی مطلب

بی سعی نیاز، بی‌نیازی مطلب

هوش مصنوعی: تا زمانی که مرد در جایگاه خود قرار دارد، از شمعی که افتاده، می‌توان به سرفرازی و بزرگواری او پی برد.

تا مرد به پاست، مجلس‌آرای بود

از شمع فتاده سرفرازی مطلب

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده