قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از بدنامی چه باک بدنامان را؟</p></div>
<div class="m2"><p>کس چون شکند شکسته‌اندامان را؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از شعله قهر، عاشقان را چه غم است</p></div>
<div class="m2"><p>اندیشه ز سوختن بود خامان را</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

از بدنامی چه باک بدنامان را
کس چون شکند شکسته اندامان را
از شعله قهر عاشقان را چه غم است
اندیشه ز سوختن بود خامان را

هوش مصنوعی: این ابیات به بیان بی‌اعتنایی بدنامان به بدنامی اشاره دارند و بیان می‌کنند که افرادی که در زندگی شکست خورده‌اند، نباید نگران نظرات دیگران باشند. همچنین، حرف از این است که عاشقان اگر قهر کنند، درد بیشتری به دل خاموشان می‌زنند، زیرا آن‌ها از سوختن عشق و احساسات خود رنج می‌برند. در کل، شاعر بر این نکته تأکید دارد که نباید به قضاوت‌های دیگران اهمیت داد.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: از بدنامی چه تاثیری بر روی بدنامان دارد؟ هیچ کس زیرا که آن‌ها را شکسته و بی‌ارزش می‌سازد.

از بدنامی چه باک بدنامان را؟

کس چون شکند شکسته‌اندامان را؟

هوش مصنوعی: عاشقان از خشم و قهر چیزی نمی‌دانند و برایشان مهم نیست، زیرا فقط خام‌ها نگران سوختن و آسیب هستند.

از شعله قهر، عاشقان را چه غم است

اندیشه ز سوختن بود خامان را

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده