قدسی مشهدی » مطالع و متفرقات » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جز دود محبت که بود نور چراغم</p></div>
<div class="m2"><p>آموخته بوی دگر نیست دماغم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بی ساغر اندوه، دلم تازه نگردد</p></div>
<div class="m2"><p>تا خون نشود، وا نشود غنچه باغم</p></div></div>

شمارهٔ ۴۳

جز دود محبت که بود نور چراغم
آموخته بوی دگر نیست دماغم
بی ساغر اندوه دلم تازه نگردد
تا خون نشود وا نشود غنچه باغم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عشق و محبت اشاره می‌کند و می‌گوید که تنها نور چراغ او، محبت است. او همچنین بیان می‌کند که بدون غم و اندوه نمی‌تواند دلش شاد و سرزنده باشد و تا زمانی که درد و رنجی وجود نداشته باشد، غنچه‌های دلش شکفته نخواهد شد.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: فقط دود عشق است که روشنایی چراغ زندگی‌ام را تأمین می‌کند و هیچ بویی جز این عشق در وجودم وجود ندارد.

جز دود محبت که بود نور چراغم

آموخته بوی دگر نیست دماغم

هوش مصنوعی: دل من بدون شراب اندوه شاد نمی‌شود، تا زمانی که خون نریزد، غنچه‌های باغم شکفته نخواهند شد.

بی ساغر اندوه، دلم تازه نگردد

تا خون نشود، وا نشود غنچه باغم

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها