قدسی مشهدی » مطالع و متفرقات » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا ز گشت گلشن آن آشوب دلها یاد کرد</p></div>
<div class="m2"><p>بلبل از گل گشت و قمری سرو را آزاد کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تیغ بر دشمن کشید و دوستداران را ز رشک</p></div>
<div class="m2"><p>بر بدن، هر موی کار خنجر فولاد کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>عاشق دیوانه را سودای معموری بلاست</p></div>
<div class="m2"><p>هرکه ویران کرد ما را، کعبه را آباد کرد</p></div></div>

شمارهٔ ۳۱

تا ز گشت گلشن آن آشوب دلها یاد کرد
بلبل از گل گشت و قمری سرو را آزاد کرد
تیغ بر دشمن کشید و دوستداران را ز رشک
بر بدن هر موی کار خنجر فولاد کرد
عاشق دیوانه را سودای معموری بلاست
هرکه ویران کرد ما را کعبه را آباد کرد

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر درد و آشفتگی دل عاشقان است. بلبل از گل جدا می‌شود و قمری از سرو فاصله می‌گیرد. شاعر به توصیف جنگ و خصومت بین دشمنان و دوستداران می‌پردازد و نشان می‌دهد که عشق، با تمامی دردها و مشکلاتش، به آبادانی و زیبایی تبدیل می‌شود. عاشق دیوانه‌ای که در جستجوی معشوق است، در هر حالت یاد از ویرانی و آبادانی دارد. در نهایت، عشق به‌دلیل سختی‌ها و رنج‌ها، به روح و جان شخص معنا می‌دهد.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: بلبل از زیبایی گل‌ها و زندگی شاداب در گلشن، دل‌های پر از درد و آشفتگی را به یاد می‌آورد و با آوازش سروی را که در قید و بند است، آزاد می‌کند.

تا ز گشت گلشن آن آشوب دلها یاد کرد

بلبل از گل گشت و قمری سرو را آزاد کرد

هوش مصنوعی: او علیه دشمن شمشیر کشید و به خاطر حسادت، موهای دوستداران را مانند خنجرهای فولادی تیز کرد.

تیغ بر دشمن کشید و دوستداران را ز رشک

بر بدن، هر موی کار خنجر فولاد کرد

هوش مصنوعی: عاشق دیوانه به دنبال جایی برای آرامش و آسایش است. هر کسی که ما را به اضطراب و ویرانی کشید، در واقع توانسته است کعبه را بسازد و آباد کند.

عاشق دیوانه را سودای معموری بلاست

هرکه ویران کرد ما را، کعبه را آباد کرد

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده