هوش مصنوعی: زاهد، با جلوگیری از عشق و لذت‌ها، دل‌های بسیار را شکسته‌ای و دلی که مانند یک پیاله خونین است، به رنگ ما نیز آسیب زده‌ای.

هوش مصنوعی: می‌گوید که نمی‌دانم یا متوجه نیستم که شیشه‌ام چطور شکسته و سنگ کجا به آن برخورد کرده است، تنها می‌دانم که دلم شکسته است، اما نمی‌دانم چطور و در کجا این اتفاق افتاده.

هوش مصنوعی: امشب وقتی که بوی دلپذیر پیراهن امید خوشحالی را حس می‌کنم، به آسمان نگاه می‌کنم و می‌بینم چطور گل‌های تازه به سینه‌ی صبح آسیب می‌زنند.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی و جاذبه‌ات از کنار من گذشتی و دل‌های بسیاری را که به تو وابسته بودند، شکستی. حالا که به بیگانگی رفته‌ای، دیگر هیچ‌کس از درد جدایی‌ات در امان نیست.

هوش مصنوعی: تا کی باید زیبایی دل دلسوخته‌مان را پنهان کنیم؟ هرکس که شکسته‌امان را بی‌دلیل می‌شکند، در واقع خودش هم شکسته است.

هوش مصنوعی: دل من آرام و قرار ندارد و هر بار که از مسیر گذر می‌کنم، انگار دوباره به یاد آن دردها و جراحات می‌افتم. چرا که حتی یک خار در پا هم مرا به یاد آن دردهای گذشته می‌اندازد.

هوش مصنوعی: عاشق به‌خاطر شیشه‌ای که در وجودش دارد، نمی‌تواند به کوی محبوبش قدم بگذارد و از خدا می‌خواهد که این شیشه را بشکند.

هوش مصنوعی: دل را با شادی‌های دنیا سنجیده‌ام، اما غم تو را به هیچ می‌شمارم. غم، ارزشش را از دست داده و دیگر بهایش کم شده است.

هوش مصنوعی: از یک فرشته (قدسی) بخواه که خواسته‌ات را انتخاب کند، زیرا مانند مهربانی یار، دروازه‌های آرزو را می‌گشاید.