هوش مصنوعی: دلی که عشق را تجربه نکرده است، مانند لاله‌ای است که داغ و سوخته است. لطفاً خبر دهید که چراغی که بی‌نور است، کجاست؟

هوش مصنوعی: به چشمانم اشک می‌آید و در دل غم دارم، کسی که زودتر از من شراب را می‌نوشد، او کجاست؟

هوش مصنوعی: من هزار درد و رنج را در قلبم حس می‌کنم، اما نمی‌دانم از چه چیزی است. آیا این احساسات به خاطر بی‌خود شدن من است که نمی‌دانم دل من کجاست و این داغ‌ها چه جایی دارند؟

هوش مصنوعی: دیدن گل و صدای خوش آواز بلبل بسیار لذت‌بخش است، اما من از حال و هوای جمع و جامعه گرفته‌ام و احساس می‌کنم بهار و زیبایی‌های باغ کجاست.

هوش مصنوعی: نسیم آرامش و راحتی از سرزمین ما برنمی‌خیزد؛ در کشوری که غم ما را به سوی خود می‌برد، چطور می‌توانیم به آسایش دست یابیم؟

هوش مصنوعی: برای پیمودن راه عشق تو، بدون اشک و رنج نمی‌توان پیش رفت. حالا که روز من تیره و تار شده، نمی‌دانم روشنایی و راه درست کجاست.

هوش مصنوعی: من در میان کسانی که دل‌های تیره دارند، جایی ندارم و معلوم نیست که چه جایگاهی در این باغ دارم، چون من همانند زاغی هستم که جایش مشخص نیست.