هوش مصنوعی: دل دیوانه به راحتی نمی‌تواند نصیحت‌های خردمندانه را بپذیرد. همانطور که حباب نمی‌تواند سطح دریا را بپوشاند.

هوش مصنوعی: در فصل گل و زیبایی، شاه در حال نوشیدن جام است؛ اما چرا باید مانند دیوانه‌ها در شیشه، شراب را نگه دارد؟

هوش مصنوعی: روزی از شهر بیرون رفتم و با چشمانی پر از اشک و اندوه، دامن صحرا را پر از گل‌ها کردم.

هوش مصنوعی: نسیمی به شاخ گل در باغ کنعان نمی‌وزد که در دل کسی از عشق و غیرت زلیخا خاری به وجود نیاید.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم مانند دریایی متلاطم است و من از آن به خودم می‌پیچم؛ زیرا تفکری در درونم به شدت جوشان و هیجان‌زاست که باعث ایجاد این حالت شده است.

هوش مصنوعی: محبت من به زندگی سبب رهایی‌ام از مرگ است. اگر بتوانم مانند سرو از میان گل‌ها بیرون بیایم، همچنان با افتخار و آزاد زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در منطقه‌ای که عشق و محبت حاکم است، جا برای کسانی که به شهوات دنیوی وابسته‌اند، بسیار محدود است. در حالی که وضعیت شهر به گونه‌ای است که برای مردمی که از زندگی در صحرا آمده‌اند، مانند زندان به نظر می‌رسد.