هوش مصنوعی: دل ما که به پاکی آینه‌ای روشن شده، بی هیچ کینه‌ای، می‌خواهد که تصویر زیبایی تو در آن منعکس شود.

هوش مصنوعی: چشمک و نگاهی که تو داری، دردی به جان ما می‌آورد. دل ما به خاطر تیرگی چشمان تو به شدت مضطرب و غمگین شده است.

هوش مصنوعی: عشق ما به خاطر داغ دل‌های‌مان گرم است و به همین دلیل، درد و رنج ما ارزشمند و گران‌بهاست.

هوش مصنوعی: عشق همیشه در حال آموزش و راهنمایی دیوانگی است و هیچ‌گونه رسم و قاعده‌ای برای آزاد شدن در روزهای مقدس ما وجود ندارد.

هوش مصنوعی: شیوه‌ای که در این بیت بیان شده، به احساس عمیق دلتنگی و حسرت برای وصال محبوب اشاره دارد. شاعر به یاد شب گذشته‌ای می‌افتد که از وصل محبوب محروم بوده و این محرومیت را همچون حالتی روحانی قلمداد می‌کند. این حسرت و افسوس برای وصال، تا روز قیامت همراه او خواهد بود. شاعر به نوعی می‌گوید که این دلتنگی و حسرت به یک سرنوشت ابدی تبدیل شده است.