گنجور

شمارهٔ ۴۷

چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا
سرشته‌اند به آب حیات، خاک مرا
مرا ز عشق غرض آه دردآلودست
مباش گو اثری آه دردناک مرا
جواب دعوی دشمن بس این که دامن دوست
گواه پاکی خود کرد عشق پاک مرا
زیادکردن تبر تو می‌سپارم جان
چه جای زحمت پیکان بود هلاک مرا؟
منم به بزم سخن آن شراب روحانی
که خضر آب بقا داده است تاک مرا
چو لاله پیرهنم بخیه برنمی‌دارد
رفوپذیر مدانید جیب چاک مرا
نگویم این که مرا برنیاورند افلاک
برآورند، ولی بعد مرگ، خاک مرا

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: امیرحسین موسوی

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا
سرشته‌اند به آب حیات، خاک مرا
هوش مصنوعی: چون کسی هرگز سایه من را ندیده، مرا به آب حیات پیوند زده‌اند و خاک من را شکل داده‌اند.
مرا ز عشق غرض آه دردآلودست
مباش گو اثری آه دردناک مرا
هوش مصنوعی: من به خاطر عشق، به درد و رنج کشیده‌ام؛ نگو که تاثیری از این درد و اندوه در من نیست.
جواب دعوی دشمن بس این که دامن دوست
گواه پاکی خود کرد عشق پاک مرا
هوش مصنوعی: جواب دعوی دشمن این است که دوست با دامن خود، پاکی و صداقت عشق پاک مرا گواهی می‌دهد.
زیادکردن تبر تو می‌سپارم جان
چه جای زحمت پیکان بود هلاک مرا؟
هوش مصنوعی: من جانم را به تبر تو می‌سپارم و نیازی به زحمت کشیدن برای پیکان نیست، چون همین تبر می‌تواند باعث هلاکم شود.
منم به بزم سخن آن شراب روحانی
که خضر آب بقا داده است تاک مرا
هوش مصنوعی: من در میهمانی کلام، آن نوشیدنی روحانی هستم که خضر، زندگی جاودانه را به من نوشانده است.
چو لاله پیرهنم بخیه برنمی‌دارد
رفوپذیر مدانید جیب چاک مرا
هوش مصنوعی: چرا که در این عالم، من مانند لاله‌ای هستم که پیراهنم به دلیل درد و زخم‌ها ویران شده و نمی‌توانم خود را ترمیم کنم. بنابراین، لطفاً جیب پاره‌ام را دست کم نگیرید.
نگویم این که مرا برنیاورند افلاک
برآورند، ولی بعد مرگ، خاک مرا
هوش مصنوعی: نمی‌گویم که آسمان‌ها مرا به اوج نمی‌رسانند، اما بعد از مرگ، همان خاکی که از آن آمده‌ام، مرا خواهد گرفت.

حاشیه ها

1397/12/17 19:03
م.د

در مصرع اول بیت4، «تیر» صحیح است.