قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا</p></div>
<div class="m2"><p>سرشته‌اند به آب حیات، خاک مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مرا ز عشق غرض آه دردآلودست</p></div>
<div class="m2"><p>مباش گو اثری آه دردناک مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>جواب دعوی دشمن بس این که دامن دوست</p></div>
<div class="m2"><p>گواه پاکی خود کرد عشق پاک مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زیادکردن تبر تو می‌سپارم جان</p></div>
<div class="m2"><p>چه جای زحمت پیکان بود هلاک مرا؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>منم به بزم سخن آن شراب روحانی</p></div>
<div class="m2"><p>که خضر آب بقا داده است تاک مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>چو لاله پیرهنم بخیه برنمی‌دارد</p></div>
<div class="m2"><p>رفوپذیر مدانید جیب چاک مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>نگویم این که مرا برنیاورند افلاک</p></div>
<div class="m2"><p>برآورند، ولی بعد مرگ، خاک مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۴۸

چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا
سرشته اند به آب حیات خاک مرا
مرا ز عشق غرض آه دردآلودست
مباش گو اثری آه دردناک مرا
جواب دعوی دشمن بس این که دامن دوست
گواه پاکی خود کرد عشق پاک مرا
زیادکردن تبر تو می سپارم جان
چه جای زحمت پیکان بود هلاک مرا
منم به بزم سخن آن شراب روحانی
که خضر آب بقا داده است تاک مرا
چو لاله پیرهنم بخیه برنمی دارد
رفوپذیر مدانید جیب چاک مرا
نگویم این که مرا برنیاورند افلاک
برآورند ولی بعد مرگ خاک مرا

شمارهٔ ۴۶

شمارهٔ ۴۷

چو شخص سایه ندیده کسی هلاک مرا

سرشته‌اند به آب حیات، خاک مرا

مرا ز عشق غرض آه دردآلودست

مباش گو اثری آه دردناک مرا

جواب دعوی دشمن بس این که دامن دوست

گواه پاکی خود کرد عشق پاک مرا

زیادکردن تبر تو می‌سپارم جان

چه جای زحمت پیکان بود هلاک مرا؟

منم به بزم سخن آن شراب روحانی

که خضر آب بقا داده است تاک مرا

چو لاله پیرهنم بخیه برنمی‌دارد

رفوپذیر مدانید جیب چاک مرا

نگویم این که مرا برنیاورند افلاک

برآورند، ولی بعد مرگ، خاک مرا

شمارهٔ ۴۷

اطلاعات

حاشیه ها