گنجور

شمارهٔ ۳۳

لب شود ریش ار برد نام دل افگار ما
آستین سوزد اگر چیند نم از رخسار ما
سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از ذوق گناه
معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما
نشکفد در سینه دل بی زخم تیغ غمزه‌ای
تا نگردد خون نخندد غنچه گلزار ما
خویش را قدسی بر آتش نه بسوزان تا به کی
ننگ دین و کفر گردد سبحه و زنار ما؟

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: امیرحسین موسوی

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

حاشیه ها

1397/04/30 12:06

سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از ذوق گناه
معصیت را خنده می‌آید ز استغفار ما
قدسی مشهدی

1397/08/11 23:11
بابک بامداد مهر

در کتاب دینی ما نوشته بود
سبحه برکف،توبه برلب دل پرازشوق گناه
معصیت راخنده می آیدزاستغفارما

1397/11/07 18:02
ما را همه شب نمی برد خواب

* محمد یاسر *
سوالی در مورد حاشیه ی شما برای من پیش اومده
چرا استغفار نمودن ما احتیاج به استغفاری دیگر دارد
در صورتی که استغفار صادق نموده باشیم ???
د مورد فوایداستغفار زیاد خوندم , و اینکه ذکر استغفار هم هر چی تکرار بشه بهتر هست , ولی در مورد احتیاج استغفار به استغفار دیگری من هیچی نمی دونم !
اگر در گمراهی هستم لطفا بنده رو راهنمایی بفرمایید

1398/10/20 18:01

با ادای احترام به عزیزان---خوب فرض (مارا همه...)اینست که استغفار صادق ، این درست است. حالا اگر استغفار صادقانه نباشد خوب زمانی که هدایت شدیم و صادق شدیم باید از آن استغفار دورغین قبلی هم استغفار کنیم.

1399/01/22 18:03
غزال

با تشکر از وب پر محتوای شما
با توجه به عروض و قافیه ی بیت اول باید به این صورت نوشته شود

1400/10/09 04:01
ahad.r

در کتاب شرح دیوان شمس از آقای کریم زمانی، این بیت در ذیل توضیح یکی از ابیات، اینچنین نوشته شده:

توبه بر لب، سُبحه در کف، دل پُر از شوق گناه!

معصیت را خنده می‌آید ز استغفارِ ما !