هوش مصنوعی: برای روشن کردن یک چراغ، تنها یک شعله کافی نیست. من برای اینکه بتوانم خودم را به طور کامل بروز کنم و داشته‌هایم را نشان دهم، به صد آتش و انرژی احتیاج دارم.

هوش مصنوعی: بهار من از زیبایی‌های او سرشار است، و اگر نه، دلم در دل باغ، تنها یک غنچه دارد.

هوش مصنوعی: نیمی از شوق و آرزوی زیبایی را گم کرده‌ام، چرا از بلبل و پروانه سراغ من را می‌گیری؟

هوش مصنوعی: از چشمانم چندین قطره خون دل می‌جوشد، مانند شرابی که ساقی به رغم چشم‌های پر از اشکم، بیا و جامم را پر کن.

هوش مصنوعی: با وزیدن نسیم صبحگاهی، حال و هوای من به هم ریخته است. از عطر گل سنبل و زیبایی زلف او، می‌خواهم که مرا معطر و خوشبو کنی.

هوش مصنوعی: دل من طاقت تحمل غم و فراق را ندارد، ای قدسی! دوری از صحبت و همراهی تو، همچون آتش، چراغ وجودم را می‌سوزاند.