قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را</p></div>
<div class="m2"><p>دمی صدبار دل با دیده‌اش سودا کند خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شب وصل است و دل عهد خیالت تازه می‌سازد</p></div>
<div class="m2"><p>که امشب فارغ از تنهایی فردا کند خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>عنان دل به دست بیخودی افتاده می‌ترسم</p></div>
<div class="m2"><p>که بی‌تابانه حرفی گوید و رسوا کند خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>به دشت بی‌سرانجامی چنان گردیده قدسی گم</p></div>
<div class="m2"><p>که عمری بایدش گردید تا پیدا کند خود را</p></div></div>

شمارهٔ ۳۲

شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را
دمی صدبار دل با دیده اش سودا کند خود را
شب وصل است و دل عهد خیالت تازه می سازد
که امشب فارغ از تنهایی فردا کند خود را
عنان دل به دست بیخودی افتاده می ترسم
که بی تابانه حرفی گوید و رسوا کند خود را
به دشت بی سرانجامی چنان گردیده قدسی گم
که عمری بایدش گردید تا پیدا کند خود را

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

شبی هرکس به بزم دلستانی جا کند خود را

دمی صدبار دل با دیده‌اش سودا کند خود را

شب وصل است و دل عهد خیالت تازه می‌سازد

که امشب فارغ از تنهایی فردا کند خود را

عنان دل به دست بیخودی افتاده می‌ترسم

که بی‌تابانه حرفی گوید و رسوا کند خود را

به دشت بی‌سرانجامی چنان گردیده قدسی گم

که عمری بایدش گردید تا پیدا کند خود را

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات