هوش مصنوعی: هر زخمی که به جان می‌زنند، تو را به یاد تلخی‌ها می‌اندازد، اما با این حال، شکرگویی از این تجربیات را فراموش نکرده‌ای. تو به مثابه‌ی شکارچی زخمی که تیر خورده، لذت‌ها و دردهایت را درک می‌کنی.

هوش مصنوعی: جز داستان بیستون، در این محفل دلنشین، هیچ چیزی بهتر از ناله‌های فرهاد نیست. ای ناله‌ی تو، تأثیر عمیقی دارد.

هوش مصنوعی: هرچقدر که میتوانی ظلم و بی‌عدالتی کن، اما این را بدان که در روز قضاوت، فقط می‌توانی به زبان شکایت و سپاس بگویی تا خداوند تو را پس خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: ای دل ویران، از کدام سرزمین نشأت گرفته‌ای که از آغاز آفرینش، هیچ‌کس به فکر ترمیم و نوسازی تو نبوده است؟

هوش مصنوعی: دل دیوانه‌ام به در خانه‌ات آمده و از شوق تو، زلفت را همچون زنجیری بر گردن خود افکنده است.

هوش مصنوعی: دلش را به راحتی می‌تواند شکار کند، اما همیشه تیر ناز و نازک چشمش آماده است. ای شکارچی، چرا در به دام انداختن او تاخیر می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر اشتباهی از تو سر زد، ناامیدی به زبان نیاور. زیرا کرامت‌مداران، خطاهای تو را می‌بخشند و عذر تو را خواهند پذیرفت.