قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>وبال جان اسیران مکن رهایی را</p></div>
<div class="m2"><p>مده به اهل وفا یاد بی‌وفایی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به مرگ هم نبریدم به هرکه پیوستم</p></div>
<div class="m2"><p>کسی نخوانده چو من جزو آشنایی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>میسرست وصالت مرا ولی چه وصال</p></div>
<div class="m2"><p>که یاد می‌کنم ایام بی‌نوایی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زهی ستاره روشن که دیده شب چو چراغ</p></div>
<div class="m2"><p>تمام کرد به روی تو روشنایی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>مرا ز عشق بتان پیشه مشق رسوایی‌ست</p></div>
<div class="m2"><p>فکنده‌ام ز قلم حرف پارسایی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>به جز تو قدسی اگر داده دل به یار دگر</p></div>
<div class="m2"><p>قبول کرده ز بت دعوی خدایی را</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

وبال جان اسیران مکن رهایی را
مده به اهل وفا یاد بی وفایی را
به مرگ هم نبریدم به هرکه پیوستم
کسی نخوانده چو من جزو آشنایی را
میسرست وصالت مرا ولی چه وصال
که یاد می کنم ایام بی نوایی را
زهی ستاره روشن که دیده شب چو چراغ
تمام کرد به روی تو روشنایی را
مرا ز عشق بتان پیشه مشق رسوایی ست
فکنده ام ز قلم حرف پارسایی را
به جز تو قدسی اگر داده دل به یار دگر
قبول کرده ز بت دعوی خدایی را

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

وبال جان اسیران مکن رهایی را

مده به اهل وفا یاد بی‌وفایی را

به مرگ هم نبریدم به هرکه پیوستم

کسی نخوانده چو من جزو آشنایی را

میسرست وصالت مرا ولی چه وصال

که یاد می‌کنم ایام بی‌نوایی را

زهی ستاره روشن که دیده شب چو چراغ

تمام کرد به روی تو روشنایی را

مرا ز عشق بتان پیشه مشق رسوایی‌ست

فکنده‌ام ز قلم حرف پارسایی را

به جز تو قدسی اگر داده دل به یار دگر

قبول کرده ز بت دعوی خدایی را

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات