هوش مصنوعی: به من آسایش نده و دردم را بیشتر نکن، زیرا تو باعث ویرانی من خواهی شد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه آتش و شوری در وجود توست، ای معشوق زیبا، که اشک‌های شوق به یاد عشق تو، آب وجودم را به جوش می‌آورد.

هوش مصنوعی: از شدت غم و اندوه، گریه‌ام به‌قدری زیاد است که نمی‌توانم آن را توصیف کنم؛ تنها می‌دانم که مانند حبابی که روی آب نشسته، در حال سرگردانی هستم.

هوش مصنوعی: از عذاب و درد ستم تو مردم در عذابند و من از شرم خجالت‌زده‌ام، حتی مرگ هم نتوانسته مرا از این حجاب و وضعیت رها کند.

هوش مصنوعی: تو با لطف و مهربانی خود، مرا به سوی خود کشاندی و صبر و تحمل من را به سادگی زیر پا گذاشتی.

هوش مصنوعی: من خوشحالم از اینکه به همین خاطر می‌توانم از این در به هیچ در دیگری نروم و قسمت من نشده که مثل یک فرشته وارد شوم.