قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خوشم به درد مکن ای دوا عذاب را</p></div>
<div class="m2"><p>مکن مکن که عمارت کند خراب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چه آتشی تو نمی‌دانم ای بهشتی روی</p></div>
<div class="m2"><p>که ذوق گریه عشق تو کرد آب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هجوم گریه نمی‌دانم اینقدر دانم</p></div>
<div class="m2"><p>که جای بر سر آب است چون حباب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ز شکوه ستمت مردم و همان خجلم</p></div>
<div class="m2"><p>برون نبرد اجل هم از این حجاب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عنان لطف کشیدی و پایمال نمود</p></div>
<div class="m2"><p>سبک عنانی صبر گران رکاب مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>من از قضا به همین خوش‌دلم که چون قدسی</p></div>
<div class="m2"><p>نبرد قسمت ازین در به هیچ باب مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۲۱

خوشم به درد مکن ای دوا عذاب را
مکن مکن که عمارت کند خراب مرا
چه آتشی تو نمی دانم ای بهشتی روی
که ذوق گریه عشق تو کرد آب مرا
هجوم گریه نمی دانم اینقدر دانم
که جای بر سر آب است چون حباب مرا
ز شکوه ستمت مردم و همان خجلم
برون نبرد اجل هم از این حجاب مرا
عنان لطف کشیدی و پایمال نمود
سبک عنانی صبر گران رکاب مرا
من از قضا به همین خوش دلم که چون قدسی
نبرد قسمت ازین در به هیچ باب مرا

شمارهٔ ۱۹

شمارهٔ ۲۰

خوشم به درد مکن ای دوا عذاب را

مکن مکن که عمارت کند خراب مرا

چه آتشی تو نمی‌دانم ای بهشتی روی

که ذوق گریه عشق تو کرد آب مرا

هجوم گریه نمی‌دانم اینقدر دانم

که جای بر سر آب است چون حباب مرا

ز شکوه ستمت مردم و همان خجلم

برون نبرد اجل هم از این حجاب مرا

عنان لطف کشیدی و پایمال نمود

سبک عنانی صبر گران رکاب مرا

من از قضا به همین خوش‌دلم که چون قدسی

نبرد قسمت ازین در به هیچ باب مرا

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

حاشیه ها