قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یکی بود به نظر نیستی و هستی ما</p></div>
<div class="m2"><p>تفاوتی نبود در خمار و مستی ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به می‌پرست مزن طعنه زآنکه کمتر نیست</p></div>
<div class="m2"><p>ز می‌پرستی او خویشتن‌پرستی ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بود به دیده نادیده برگ کاه چون کوه</p></div>
<div class="m2"><p>بلند قدر نماید فلک ز پستی ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گذشت موسم اندوه و وقت عیش آمد</p></div>
<div class="m2"><p>رسید نوبت ایام تنگدستی ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عجب که روز جزا هم توان عمارت کرد</p></div>
<div class="m2"><p>خراب‌کرده عشق است ملک هستی ما</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

یکی بود به نظر نیستی و هستی ما
تفاوتی نبود در خمار و مستی ما
به می پرست مزن طعنه زآنکه کمتر نیست
ز می پرستی او خویشتن پرستی ما
بود به دیده نادیده برگ کاه چون کوه
بلند قدر نماید فلک ز پستی ما
گذشت موسم اندوه و وقت عیش آمد
رسید نوبت ایام تنگدستی ما
عجب که روز جزا هم توان عمارت کرد
خراب کرده عشق است ملک هستی ما

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

یکی بود به نظر نیستی و هستی ما

تفاوتی نبود در خمار و مستی ما

به می‌پرست مزن طعنه زآنکه کمتر نیست

ز می‌پرستی او خویشتن‌پرستی ما

بود به دیده نادیده برگ کاه چون کوه

بلند قدر نماید فلک ز پستی ما

گذشت موسم اندوه و وقت عیش آمد

رسید نوبت ایام تنگدستی ما

عجب که روز جزا هم توان عمارت کرد

خراب‌کرده عشق است ملک هستی ما

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات