هوش مصنوعی: از دوری یار، احساس و خبر رسیدن او را دارم، مانند این است که با آمدن بهار، خزان در دل من نواخته می‌شود.

هوش مصنوعی: سایه تاریک زلف‌های معشوقه‌ام نوعی تقدیر برای من است که هنوز خوشبختی را تجربه نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: از آنجا که به عشق رسیدم، دیگر در آرامش نیستم و حالتی غمناک‌تر پیدا کرده‌ام. نشئه این نوشیدنی، احساس خمار و افسردگی مرا بیشتر کرده است.

هوش مصنوعی: آه و ناله می‌کنم که سوختم و هیچ‌کس به من لطف نکرد. دل‌خوشی‌های من مانند آینه‌ای است که از گرد و غبار پوشیده شده است.

هوش مصنوعی: اگرچه من به اندازه یک ذره هم باشم، اما اگر به من احترام بگذاری و مرا مهم بشماری، مثل ارزش مردمک چشم برای آفتاب می‌شوم.

هوش مصنوعی: وقتی از او پرسیدم چرا برای من اینگونه زحمت کشیده و مرا به دردسر انداخته، او جواب داد که این کمری که بسته، برای همین روزگار و مشکلاتی است که برایم پیش آمده است.

هوش مصنوعی: در دلم آرزویی باقی نمانده است، چون دیگر مردم نمی‌توانند با تلاش و کوشش خود اشک بریزند و من را در کنار خود ببینند.