هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند ما را از دغدغه‌ها و قضاوت‌ها بگریزد؟ دشمنی وجود نداشت، بادی که به آرامی وزید.

هوش مصنوعی: در کنار دیوار خودم آرامش دارم و هیچ غمی ندارم، حتی اگر سرنوشت به من سایه نیفکند.

هوش مصنوعی: یا اجازه ندهید که من چهره‌ات را ببینم، یا چشمانتان را باز کنید و خدا را ببینید.

هوش مصنوعی: بلا یا مشکل نمی‌تواند تغییر کند؛ امیدوارم که این ناراحتی از دل من دور شود. از تو می‌خواهم که در مورد درد من صحبت نکنی و درمان را نشان ندهی.

هوش مصنوعی: خداوندا، چرا آتش و دود از محصول ما برنمی‌خیزد تا خاک و گیاه را بسوزاند؟

هوش مصنوعی: اگر کسی از خون و گریه زار باشد، هیچ رنگی بر چهره‌اش نمایان نخواهد شد، مگر این که غیرت ما را آن‌قدر بیدار کند که دل‌مان را آزرده سازد.

هوش مصنوعی: دوستانم نتوانستند با یاد تو دلداری پیدا کنند. انصافاً صدای بلند این جمع گدایان به گوش نمی‌رسد.