هوش مصنوعی: آیا روزی می‌رسد که شب را روشن کنم و با خودم شمعی بیاورم تا دل عاشق را به سرانجام برسانم؟

هوش مصنوعی: بدون لب‌های تو، در گلستان لحظه‌ای بس خالی و ویران است، که بلبل در خیال خود می‌سازد آشیانه‌ای از پیمانه‌ای پر از عشق.

هوش مصنوعی: کلبه ما بی‌انتهاست، پس چراغی نگذار. ما را ناراحت نکن، چرا که ما بی‌گناهیم و پروانه‌ها را نیز آزار ندهیم.

هوش مصنوعی: اگر از چشمانم بوی خون بیاید، تقصیر چشم نیست، بلکه بر سر دل بی‌پناهی است که این خانه را بنا کرده است.

هوش مصنوعی: عشق در دل دیوانه‌ام مانند شانه‌ای است که به محراب وصل شده است و من این احساس را از هیچ کس دیگر نیاموخته‌ام.

هوش مصنوعی: درد و دل‌های ناب خود را با مردم نگو، زیرا تنها خودت می‌توانی به این راز پی ببری و نمی‌توانی آن را با هر بیگانه‌ای در میان بگذاری.