هوش مصنوعی: ای ساقی، چرا در دادن شراب فکر می‌کنی؟ در حقیقت، نوشیدنی خوب و عادلانه است، پس چرا آن را در شیشه نگه‌داشته‌ای؟

هوش مصنوعی: ای بلندبالای نازنین، چه زیبایی و ظرافتی داری که از چشمانت همچون جویبار، محبت و خوبی جاریست و در دل تو گنجینه‌ای از زیبایی و لطافت نهفته است.

هوش مصنوعی: بیستون، زخم‌های زیادی از عشق شیرین دارد. ای فرهاد، تا کی خود را به زخم تیشه‌ات مشغول می‌کنی؟

هوش مصنوعی: تا کی باید در زیر سایه مژگان تو زندگی کنم؟ ای چشمی که مانند یک جادوگر است! تو آهویی را در دل جنگل نگهداری که همانند شیر در آنجا قدرت دارد.