هوش مصنوعی: تا کی باید به خاطر دل‌تنگی و احساساتم اشک بریزم و مانند جوی آب گریه کنم، تا اینکه تو با زیبایی و لطافت خودم را از این حال و هوای غمناک نجات دهی؟

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر حالتی از ناراحتی و انتظار است. شخصی به خاطر غم دیگری به شدت بیمار شده و جانش به لبش رسیده است. او دلش نگرانی دارد و امیدوار است که کسی با مهارت و دانشی مانند پزشکان، به کمک او بیاید و دردش را درمان کند.

هوش مصنوعی: من مانند شمعی هستم که با اشک و اندوه می‌سوزم و جانم را از عشق تقدیم می‌کنم. چون صبح تو با لبخند و خندانی بیایی، زندگی‌ام را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: بدون شک، من خاطره‌ای زیبا از آن شب دارم که تو با موهای نامرتب و زیبا به سراغم آمدی و جمعیت را تحت تأثیر قرار دادی.

هوش مصنوعی: من مانند پروانه‌ای که به دور شمع می‌چرخد، در حضور تو می‌سوزم. اگر ای ستاره روشن، به نزد من بیایی، این سوزش به شدت بیشتری خواهد بود.

هوش مصنوعی: زندگی بدون تو بسیار دشوار است، هرچند که نمی‌توان به راحتی پذیرفت که تو به سادگی برمی‌گردی.