هوش مصنوعی: هرچقدر که تلاش کردم با زهد و دینداری، نتوانستم دل را از اسارت زلفت آزاد کنم.

هوش مصنوعی: مشکل و سختی‌های زندگی‌ام را برطرف کن، زیرا در این دنیا هیچ‌کس نمی‌تواند مانند موهای پیچیده و زیبای تو، به من کمک کند.

هوش مصنوعی: ما با شیخی که در معاشرت با او هستیم، نمی‌توانیم ارتباط خوبی برقرار کنیم. ما صوفی هستیم و شهرت بد او به عنوان یک زاهد در واقع یک ریاکاری است.

هوش مصنوعی: دختر یا پسر (ساقی) بیا که اگر دوست ما به بیگانگی رفتار کرده، ما با هیچ‌کس دیگر اهمیتی به آشنایی‌مان نمی‌دهیم.

هوش مصنوعی: در این بیت، شخص به کسی که به او نصیحت می‌کند، می‌گوید که از تجربه‌اش (پیر می‌فروش) یاد گرفته که به جای داشتن قدرت و مقام (کدخدایی)، بهتر است به سادگی و تواضع زندگی کند و به خدا نزدیک شود. منظور این است که ارزش واقعی در پرهیز از غرور و دوستی با خداوند است، نه در داشتن مقام و ثروت.

هوش مصنوعی: وقتی بخت و اقبال به هم می‌ریزد، افراد شکست‌خورده از خود می‌گیرند و در دریای مشکلات غرق می‌شوند، در حالی که خود را ناخدای کشتی می‌دانند.

هوش مصنوعی: به مهربانی توجه کن که با وجود عظمت و بزرگی‌اش، هرگز از بینوایان و درماندگان فاصله نمی‌گیرد و همیشه به آن‌ها نزدیک است.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که با وجود این که دل دیگران را می‌شکند، همچنان در حال نوازش دل‌ها و خوشحال کردن آنهاست. او در فرآیند به دست آوردن جان (احساسات و محبت) دیگران، مشغول ایجاد شادی و زندگی در دل‌ها است.

هوش مصنوعی: در حال ناگواری که دارم، بی‌اندازه مهربانی و رحمت به سراغم آمده، حتی از سوی کسانی که به من اعتقاد ندارند. در عین حال، درد جدایی و فقدان، زخم عمیقی بر دل من زده است.

هوش مصنوعی: چیزی خوش‌تر از زندگی وجود ندارد، اما برخی ترجیح می‌دهند که به‌طور ناموفق از دنیا بروند تا اینکه با فقر و تنگدستی در زندگی باقی بمانند.

هوش مصنوعی: از این به بعد دست از خواسته‌هایم برمی‌دارم؛ چون مرد فقیر، کاسه‌ای کهنه‌اش را از نعمتِ گدایی پر کرده است.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند از این دریا بیرون بیاید، چراکه هیچ‌کس در دنیا نمی‌تواند بدون داشتن دست و پا شنا کند.