هوش مصنوعی: ای زنجیر زلفت که باعث رسوایی‌ام شده‌ای، برگرد و دوباره ظهور کن؛ زیرا دل عاشق من باعث رسوایی‌ام شده است.

هوش مصنوعی: بدون در هم تنیدگی زلف‌های تو، می‌دانی که شب‌های تار جدایی چه بر سر این دل دیوانه آورده است؟

هوش مصنوعی: ای سرو بلند و زیبا، زمان آن رسیده که از باغ بیرون بیایی و زیبایی‌های خود را به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: تا زمانی که با خوش شانسی خود در حال نبرد هستم، هر شب به دلیل بی‌محبتی‌ات، در گوشه‌ای از تنهایی ناله می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر بر روی چهره‌ات از زلف خود پرده‌ای قرار دهی، باید چشمانت را از دیدن آن کسی که تو را تماشا می‌کند، بپوشانی.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و رنگین تو نیازی به خون ریزش ندارد، تا کی می‌خواهی با اشک‌های ما بازی کنی و ما را ناراحت کنی؟

هوش مصنوعی: دل بی‌قراری دارم که هیچ‌گاه آرام نمی‌شود مگر اینکه از پیچ و تاب موهایت کمی باز کنی.