هوش مصنوعی: زندگی او چون آتش زیبایی‌اش، به قدری قدرت‌مند است که می‌تواند بدون هیچ دلیلی، دو صد خرمن را بسوزاند.

هوش مصنوعی: ای دل، اگر نمی‌توانی مانند پروانه به آتش نزدیک شوی، پس بگذر و دور شو؛ زیرا آتش به شدت شعله‌ور شده و سختی و خطر آن افزایش یافته است.

هوش مصنوعی: بدون تو، دیگر نمی‌توانم از این درگاه بلند شوم و وجودم را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: ای دل، آیا دیده‌ای که بارها به تو گفتم خط و خال زیبای معشوقان، همچون دام و دانه‌ای است که انسان را درگیر می‌کند؟

هوش مصنوعی: چرا شمع از سوختن خود نترسید و در عوض، دامنش به پروانه‌ای که به دورش می‌چرخید، تعلق پیدا کرد؟

هوش مصنوعی: عشق مرا ویران کرده است، اما نمی‌دانم آیا در این خرابی چیزی ارزشمند پنهان شده یا نه.

هوش مصنوعی: در صبح زود، ساقی به من جامی داد که باعث شد از مشروبات شبانه رهایی پیدا کنم و احساس آزادی کنم.

هوش مصنوعی: چشم من مانند ماهی است که از ترس امواج اشک، به سمت ساحل می‌رود.

هوش مصنوعی: بیایید ای ساقی، تا با لذت از شراب بنوشیم و این لحظه را با نغمه‌های خوش آهنگ سازها زنده کنیم.

هوش مصنوعی: کسی را صدا کن تا پرده را از روی چهره‌ات بردارد، زیرا وقتی برمی‌خیزی، غبار این فاصله را کنار می‌زنی.