هوش مصنوعی: روزی در میخانه صدایی بلند شد که توجه همه، حتی افراد با هوش و عاقل را به خود جلب کرد و آنها را حیرت‌زده کرد.

هوش مصنوعی: مغان، سنگینی خُم را بر داشتند و صدای شادمانی و خوشحالی از طرف مردم میخانه بلند شد.

هوش مصنوعی: نور چهره ساقی در شراب روشن شد و شعله‌ای از جام برخاست.

هوش مصنوعی: از بس که با دوستان و آشنایان، سختی و مشکلات را تحمل کرده‌ای، به حدی رسیده‌ای که از رفتار مردم ناآشنا و بیگانه ناامید و نالان شده‌ای.

هوش مصنوعی: موهایت را به قدری زیبا و به هم پیچیده دادی که دل دیوانه‌ام از شدت عشق فریاد زد.

هوش مصنوعی: شمعی که روشن شده است، برای سوختن نشسته و پروانه‌ای به خاطر آن برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: بیایید ای ساقی، مِی را بیاور که به خاطر طوفان غم، جای ما تحت فشار قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: تعجبی ندارد که وقتی شراب از خمره به جوش می‌آید، صدای شاداب و شگفت‌انگیزی از آن برخیزد.

هوش مصنوعی: وقتی پرنده‌ای دام شکارچی را دید، ابتدا از روی آب و دانه بلند شد و حذر کرد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از جان خود بگذرد، می‌تواند برای رسیدن به محبوب واقعی خود تلاش کند.