هوش مصنوعی: ساقی، بی‌خیالی من را می‌بیند و در حالی که خود مست و بی‌پرواست، به جای شراب در جام من، خون دل می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر به فقرا شراب و نوازنده‌ای نباشد، پس من را زحمت ندهید؛ چرا که در سینه من ساز من، اشک من و شراب من وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که سرو بلند و زیبای من در باغ قدم می‌زند، حتی صد هزار سرو دیگر هم زیر پایش در خاک فرو می‌روند و نادیده گرفته می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر شراب خالصی نداری، دست کم، دمی به یاد دل شکسته‌ام بزن که اشک‌هایم با دود آمیخته است و چشمانم نیاز به نوشیدن دارند.

هوش مصنوعی: وقتی به غم او نگاه می‌کنم، لبانش که مانند لعل و مروارید است از تبسمش می‌شکند.

هوش مصنوعی: مدت‌ها کشاورز تلاش می‌کند تا زیبایی باغ را نمایان کند و در نتیجه، معشوقی با چهره‌ای سیمین را به باغ دعوت کند.

هوش مصنوعی: خرسند از تلاش و همت خویش هستم، اما چه فایده دارد وقتی در راه زندگی دچار مشکل شوم و نتوانم به هدفم برسم؟

هوش مصنوعی: در نهایت می‌فهمم که در میدان مبارزه برای عشق، آرزوی من مرا به اقدام واداشته و به سمت هدفم سوق می‌دهد.

هوش مصنوعی: قلبم در درد فراق سیاه و غمگین شد و دیگر هیچ ارزش و زیبایی در انتظار وصل محبوبم برایم باقی نمانده است.