هوش مصنوعی: ای آوازخوان، صبح شده، بیدار شو و ساز بزن. ناخن را بر اندامش بزن و او را از خواب بیدار کن.

هوش مصنوعی: پرنده صبحگاهی با صدای دلنشینش به‌پرواز درآمد و وقت آن شده که از خواب عمیق بیدار شویم. بیدار شو و لحظه‌ای شاداب را برای خودت بساز.

هوش مصنوعی: ای ساقی، در زمان صبحانه، آن جامی که راحتی می‌آورد را جلو بیاور. از زمان نوح، پایان را به آغاز تبدیل کن.

هوش مصنوعی: مانند مسیح که زندگی تازه‌ای به دیگران می‌بخشد، تو هم باید بار سنگین خود را از دوش زمانه برداری و مشکلات و محدودیت‌ها را از خود دور کنی.

هوش مصنوعی: اگر شب جدایی به پایان برسد و صبح وصال نزدیک شود، پس برخیز و با آن معشوق زیبا راز دل خود را در میان بگذار.

هوش مصنوعی: با پوشش زهد و پرهیزکاری، نمی‌توان روح تطهیر یافت، یا باید تسبیح را از دست بیرون آورد یا نشانه‌ای از بندگی را نشان داد.

هوش مصنوعی: چند وقت باید در این دنیای پُر از مشکلات و ناپاکی‌ها زندگی کنی، ای پرنده آسمانی؟ به جای آن، بر روی اوج‌ها پرواز کن و برای خود جایگاه بهتری پیدا کن.