گنجور

شمارهٔ ۶۹

ما از دل و دین در ره دلدار گذشتیم
از هر دو جهان در طلب یار گذشتیم
گاهی به ره صومعه سرمست دویدیم
گاهی ز در میکده هشیار گذشتیم
هرچند در این دایره چون نقطه مقیمیم
زین مرکز آلوده چو پرگار گذشتیم
مقصود نشد حاصل هرجا که دویدیم
از آرزوی خویش به ناچار گذشتیم
گه جامۀ تزویر به بر کرده غبارا
گه با دف و نی از سر بازار گذشتیم

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: همراهان گنجور

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ما از دل و دین در ره دلدار گذشتیم
از هر دو جهان در طلب یار گذشتیم
هوش مصنوعی: ما از عشق و ایمان خود برای رسیدن به محبوب گذشتیم و از تمام دنیا به دنبال او پیش رفتیم.
گاهی به ره صومعه سرمست دویدیم
گاهی ز در میکده هشیار گذشتیم
هوش مصنوعی: گاهی به سمت صومعه و مکان‌های معنوی خوشحال و سرمست رفتیم، و گاهی هم با حالتی هشیار و هوشیار از در میخانه‌ها عبور کردیم.
هرچند در این دایره چون نقطه مقیمیم
زین مرکز آلوده چو پرگار گذشتیم
هوش مصنوعی: ما در این دایره مانند نقطه‌ای ثابت هستیم و از این مرکز آلوده مانند پرگاری که دوران می‌زند، عبور کرده‌ایم.
مقصود نشد حاصل هرجا که دویدیم
از آرزوی خویش به ناچار گذشتیم
هوش مصنوعی: ما هر کجا که تلاش کردیم و به دنبال آرزوهایمان دویدیم، به نتیجه‌ای که می‌خواستیم نرسیدیم و ناخواسته از آنها عبور کردیم.
گه جامۀ تزویر به بر کرده غبارا
گه با دف و نی از سر بازار گذشتیم
هوش مصنوعی: گاهی با لباس ریا و تزویر در میان مردم ظاهر می‌شویم و گاهی نیز با ساز و سرنا از میان بازار عبور می‌کنیم.