هوش مصنوعی: ای ساقی، می را به ما بده تا در حالی که عاقل شده‌ایم، در هنر عشق‌ورزی هنوز نادان و بی‌تجربه هستیم.

هوش مصنوعی: به دلیل غفلت و خواب آلودگی ما، در زمان مناسب کشت و کار از فرصت ها بهره نمی‌بریم و در نهایت بی‌حاصل می‌مانیم.

هوش مصنوعی: لذت زندگی در حالتی از سرخوشی و شیدایی به دست می‌آید و ما کاملاً از این دو مفهوم بی‌خبر و غافل هستیم.

هوش مصنوعی: ما با امید زخم جدیدی زنده‌ایم وگرنه از زخم اولی جان سپرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در گذشته همچون درخت سرو در باغی خوشحال و سرزنده بودیم، اما حالا در کنار جوی زندگی، به طور محدود و با احتیاط قدم می‌زنیم.

هوش مصنوعی: چهره محبوب از جان دور نیست، ما در واقع میان جان و محبوب قرار داریم.

هوش مصنوعی: دل تنگ ما، که عاشق دریا هستیم، از مصیبت‌ها غافل نمی‌ماند و همیشه در چنگال غم و رنج قرار دارد.

هوش مصنوعی: طوفان و مشکلات بزرگ به راحتی از سر ما گذشت و ما به قدری آرام شده‌ایم که انگار در ساحل نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: همراهان بار خود را گشودند و ما هم در آغاز راه و اولین مرحله سفر قرار داریم.

هوش مصنوعی: ما چهره‌ای درخشان و زیبا داریم، اما وقتی خلیل به ما نزدیک می‌شود، از ما غبار می‌نشیند.