هوش مصنوعی: وقتی به زلف تو نگاه می‌کنم، خودم را در حالتی می‌بینم که مانند یک نفر در یک طناب گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه با هجوم عشق، احساس می‌کنم که قلبم ویران و خراب می‌شود.

هوش مصنوعی: از شدت تشنگی روحم به درد آمده و هرجا که نگاه می‌کنم، فقط آب می‌بینم.

هوش مصنوعی: در بالای موج‌های دریا، من خود را همچون حبابی از ناکامی می‌بینم.

هوش مصنوعی: به هر سمتی که نگاه می‌کنم، نور خورشیدهای زیادی را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با تمام عطش و نیازم از هر طرف به سمت جلو می‌روم، اما همیشه فقط تصاویری از آب‌های توهمی را می‌بینم.

هوش مصنوعی: دیده‌ام را پر از اشک و پریشانی می‌بینم، مانند حبابی که به آرامی در آب حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: در برابر آن آفتاب درخشان، خود را همچون گرد و غبار می‌بینم که باید پنهان شوم.