هوش مصنوعی: ای ساقی، می بیاور و از این شراب با کیفیت من بنوشم. من همچون پروانه‌ای هستم که در آتش می‌سوزد و از این سوز و شعله سرمست و شادمانم.

هوش مصنوعی: خاطر کردن از لب‌های تو به من حالتی شبیه به مستی می‌دهد و اشک‌هایی به رنگ لاله، آن‌قدر که از جام تو شراب بدون غش وجود دارد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز من از جام روزگار نمی‌نوشد، زیرا فقط من به عشق تو از این شراب می‌نوشم.

هوش مصنوعی: جانم به خاطر عشق معشوقان مانند شمعی می‌سوزد که از قدرت تحمل، جسمم در معرض بلا است.

هوش مصنوعی: به‌خاطر امیدی که دارم و از اشک و اندوه می‌ترسم، گاهی در آب غرق می‌شوم و گاهی در آتش می‌سوزم.

هوش مصنوعی: روح و جانم به شدت در عذاب است و با تمام وجود منتظر دیدن دوست هستم. در میان این انتظار و درد مرگ، وضعیت عجیبی را تجربه می‌کنم.