هوش مصنوعی: ای ساقی، بلند شو که من هم از جای خود برخیزم، زیرا با یک جرعه از آن جام، از بند جان و جهان آزاد می‌شوم.

هوش مصنوعی: بسیار خوشحالم آن روزی که به خاطر تو، با دل دیوانه و اشک‌های فراوان، برخواهم خاست.

هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی بوی تو را به مشامم برساند، مانند شمعی که به رقص درمی‌آید، از جان و دل برمی‌خیزم و شاد می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای کاش که عشق و آرزوی تو باعث نمی‌شد که نتوانم به آسودگی به دنیا بروم. این عشق مانع شده است که از نگرانی‌های مالی و فکری رها شوم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر پی در پی جامی پر از شراب به من بدهی، من از غم و اندوه رازهای پنهان خود را کنار می‌گذارم و برخیزم.

هوش مصنوعی: اگر به پیری برسم و از عشق تو در خاک دفن شوم، چه اهمیتی دارد؟ زیرا همچنان با عشق تو از خاک جوانی دوباره برمی‌خیزم.

هوش مصنوعی: ای کاش اشک‌هایم به آرامی قطع نشود و به یکباره از دل برآیم و غبار تنهایی‌ام را برطرف کنم.