هوش مصنوعی: به خاطر اینکه در وجود من هیچ‌چیزی جز شراب نیست، ناچار به میخانه می‌روم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، در این زمان که جوان هستم، با من بازی کن و از زندگی لذت ببر، زیرا چرخ ایام به سرعت می‌گذرد و به پیری نزدیک می‌شوم.

هوش مصنوعی: من بر زمین افتاده‌ام و در حال ضعف و ناتوانی به سر می‌برم. ای کسی که به من امید دادی، به من کمک کن.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد سرنوشت من است، مانند جغدی که از ویرانه‌های جهان می‌آید، به سرم می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر به خوشه‌چینان خدا رحم داری، درباره من که مسکین و فقیر هستم، نیکو بیندیش.

هوش مصنوعی: مادر دنیا به من به قدری محبت دارد که از شیر تلخ مشکلات و دردهایم را به من داده است.

هوش مصنوعی: با اشک‌هایم دل‌تنگی و درد را به سوی چشمانت فرستادم تا یادگار غم در وجودم باقی بماند.

هوش مصنوعی: زخم عمیق و دردناکم را سریع به من می‌رساند، اما درمان و التیام آن به آرامی و با تاخیر می‌آید.

هوش مصنوعی: زمانی از ابروی خود به طعنه و تلخی یاد می‌کند و گاهی نیز با مژگانش به گونه‌ای دیگر، احساسات و آسیب‌هایی را به دل می‌زند.

هوش مصنوعی: گاهی به پای معشوقش بند و وابسته‌ام و گاهی دیگر، در دست زلفش گرفتار.