هوش مصنوعی: ای ماه، سر خود را از پشت پرده پنهانی بیرون آور که شب تاریک است و راه خانه‌ام را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای راهوار، تو مرا به حال خود رها کن، چرا که من، بار و باربند و این مرکب در گِل گرفتار شده‌ایم.

هوش مصنوعی: من آن‌قدر در آشفته‌گی و سردرگمی غرق شده‌ام که کشتی نوح من هرگز به ساحل نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر در پی گرفتن حق و انتقام خودم باشم، باید مراقب باشم که گرفتار دشمن نشوم.

هوش مصنوعی: من در دل خود بسیار محبت و وفا کاشته‌ام، اما هیچ نتیجه‌ای از این تلاش‌ها به دست نیاورده‌ام.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که من دیوانه شوم که در خواب ببینم آن زنجیرهای سخت و دشوار به گردنم آویخته شده‌اند؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه قدرتی در عشق وجود دارد که عاشقش را به سمت سلامتی و خوب بودن نمی‌کشاند.

هوش مصنوعی: شمعی که در مجالس می‌درخشد، با اینکه جان خیلی از پروانه‌ها را می‌سوزاند، هیچ‌گاه خود را به کسی نشان نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: راه مقصد مشخص نیست، اما صدای دلنشینی به گوش می‌رسد که انسان را به حرکت وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: از تلاش و کوشش ناخدا چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت در دریایی که هیچ ساحلی ندارد؟

هوش مصنوعی: در دشت من اثری از لیلی نیست و مجنون هم این مراحل را به من سپرده است.

هوش مصنوعی: دل من هرگز آرام نمی‌گیرد بدون زیبایی‌های او و جنون من هیچگاه آرام نخواهد شد بدون زنجیرهای عشق.

هوش مصنوعی: اگر خودت را فراموش کنی و به آنچه که دوست داری توجه کنی، می‌توانی زیبایی‌های او را ببینی.