هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، بیایید با هم از لیوان سرشار خوشحالی و زیبایی بزنیم. بیایید در این روزهای سخت، حال و هوای دل را تغییر دهیم و غم را از دل بیرون کنیم.

هوش مصنوعی: اگر در شهر ما با نظر عاقلانه نتوانسته‌ایم مشکلی را حل کنیم، پس بیایید به بیابان جنون برویم و به تقلید از مجنون رفتار کنیم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی چهره زیبای دختران را با چشمی ناپاک ببینی، بهتر است که دیده‌ات را از گناه پاک کنی و در نهایت پاکسازی‌اش را انجام دهی.

هوش مصنوعی: چرا فکر و برنامه‌ریزی ما سرنوشت را تغییر نمی‌دهد؟ بیایید خود را به هر شکلی که شده تغییر دهیم.

هوش مصنوعی: در این دنیای خراب و ویران، گنجی وجود دارد، اما من نگرانم که ما مانند قارون، به جای بهره‌برداری از آن، به سرنوشتی بد دچار شویم.

هوش مصنوعی: در این دوران، هیچ‌کس نمی‌تواند درمان درد ما را پیدا کند و ما واقعاً در عذاب و درماندگی به سر می‌بریم. ای کاش بدانیم چه باید بکنیم.

هوش مصنوعی: تا کی باید به دستورات دیگران فرمانبردار باشیم؟ ای انسان! به خودت بیاندیش و برای مدت کوتاهی کارها را به گونه‌ای دیگر انجام بدهیم تا بالاخره به نتیجه‌ای برسیم.

هوش مصنوعی: دل، آماده باش برای فتنه‌های آخر الزمان، چرا که باید خود را برای روز قیامت آماده کنیم و در این مسیر به زیبایی و جذابیت خود بپردازیم.

هوش مصنوعی: عمر ما به سر آمد، اما هنوز این دشت بی‌کران به پایان نرسیده است. به من بگو ای خضر، چه زمانی باید همچنان در این بیابان صبر کنیم؟

هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی علوی، بال و بند خود را باز کن و از زندان جان رها شو. تا کی می‌خواهی تحمل کنی؟ از بازی روزگار خسته شده‌ایم و باید در نهایت قدمی برداریم.