غبار همدانی » غزلیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ساقیا لبریز کن پیمانه را</p></div>
<div class="m2"><p>یا بمن بنما ره میخانه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کو کمند زلف آن زیبا نگار</p></div>
<div class="m2"><p>تا به بند آرم دل دیوانه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>شمع از عشق تو میسوزد که سوخت</p></div>
<div class="m2"><p>گرمی شوقش پر پروانه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>بوی مِی هوشم چنان از سر ربود</p></div>
<div class="m2"><p>که غلط کردم ره میخانه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آشنایان را کند پامال جور</p></div>
<div class="m2"><p>تا بدست آرد دل بیگانه را</p></div></div>

شمارهٔ ۴

ساقیا لبریز کن پیمانه را
یا بمن بنما ره میخانه را
کو کمند زلف آن زیبا نگار
تا به بند آرم دل دیوانه را
شمع از عشق تو میسوزد که سوخت
گرمی شوقش پر پروانه را
بوی می هوشم چنان از سر ربود
که غلط کردم ره میخانه را
آشنایان را کند پامال جور
تا بدست آرد دل بیگانه را

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

ساقیا لبریز کن پیمانه را

یا بمن بنما ره میخانه را

کو کمند زلف آن زیبا نگار

تا به بند آرم دل دیوانه را

شمع از عشق تو میسوزد که سوخت

بوی مِی هوشم چنان از سر ربود

که غلط کردم ره میخانه را

آشنایان را کند پامال جور

تا بدست آرد دل بیگانه را

شمارهٔ ۳

اطلاعات

حاشیه ها