غبار همدانیشمارهٔ ۱۷
صبا از زلف مُشکین عُقده وا کرد
مرا سرگشته چون باد صبا کرد
بنازم طعنۀ بیگانگان را
که آخر با تو ما را آشنا کرد
کنون آن شاخ مرجان را توان یافت
که در خون مردم چشمم شنا کرد
قیامت قامت من تا به پا خاست
قیامتها از آن قامت به پا کرد
غبارا غارت دین و دل ما
خدا کِی بر نکورویان روا کرد؟
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: همراهان گنجور
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
صبا از زلف مُشکین عُقده وا کرد
مرا سرگشته چون باد صبا کرد
هوش مصنوعی: نسیم خوشبو با بوی گیسوان معطر مرا گم کرده و در حالتی سرگشتگی به سر می‌برم؛ همانند بادی که در حرکت است.
بنازم طعنۀ بیگانگان را
که آخر با تو ما را آشنا کرد
هوش مصنوعی: به خاطر انتقادهای بیگانگان از تو، به تو نزدیک شدم و با تو آشنا شدم.
کنون آن شاخ مرجان را توان یافت
که در خون مردم چشمم شنا کرد
هوش مصنوعی: اکنون می‌توان آن شاخه‌ی مرجان را پیدا کرد که در خون مردم، اشک‌هایم در آن غوطه‌ور شده است.
قیامت قامت من تا به پا خاست
قیامتها از آن قامت به پا کرد
هوش مصنوعی: روز قیامت که قامت من راست ایستاد، قیام‌های بسیاری از همان قامت سر بر آوردند.
غبارا غارت دین و دل ما
خدا کِی بر نکورویان روا کرد؟
هوش مصنوعی: غبارها و آشفتگی‌ها دین و دل ما را تحت تأثیر قرار داده‌اند. خداوند کی اجازه داده برای خوبان و نیکوکاران این چنین بی‌احترامی و آسیب به وجود بیاید؟