هوش مصنوعی: عشق، بهار، باغ و می همه نعمت‌هایی هستند که خداوند به ما بخشیده است.

هوش مصنوعی: باغ و سبزه زیبا و خوش رنگ و رو به ویژه در کنار دختری از نژاد پریان، حالتی دلپذیر و جذاب دارد.

هوش مصنوعی: عزیزم، تو در حال رفتن به باغی، سوار و خوشحال هستی، در حالی که ما با پای پیاده به دنبالت هستیم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که فرش‌های زیبا و رنگارنگ در دشت‌های ساده و عاری از هر گونه زرق و برق پهن شده‌اند را ببینی.

هوش مصنوعی: پیاله‌های شراب بر روی دامن گل و در میان لاله‌ها جلوه کرده است.

هوش مصنوعی: در آسمان و میان گل‌ها، باران مانند گریان است، اما از آن گریه، خند‌ه‌ای به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: گل مانند شاهی است که بر تخت زیبای خود نشسته و نرگس مانند غلامی در کنار او ایستاده است.

هوش مصنوعی: آن لباس سبز رنگ که پاره شده را این دزد زردپوش به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: پرنده خوش‌خوان دوباره بازگشته و دل شاد شده، اکنون زبانش باز شده و شروع به سخن گفتن می‌کند.

هوش مصنوعی: زاغی که باهوش و زیرک است، از باغی که در آن زندگی می‌کند، خارج می‌شود و نمی‌تواند نابغه‌های بی‌هویت و بی‌اصالت را تحمل کند.

هوش مصنوعی: در اشعار قوامی، شیرهای نر و آهوهای ماده در کنار هم قرار گرفته‌اند و به نوعی تضاد و هماهنگی میان نیرو و لطافت را نشان می‌دهند. این تصویر نمایانگر قدرت و زیبایی در دنیای طبیعی است.