هوش مصنوعی: تا زمانی که به عشق تو روی آورده‌ام، رنج و مشکلات دلم به خاطر آن قامت و زیبایی‌ات تحمل‌پذیر شده است.

هوش مصنوعی: شایسته است که جان و روان من در خدمت تو باشد و زیبا رویان و پریان به عنوان خدمتگزار و مولا برای تو باشند.

هوش مصنوعی: با چهره زیبا و جذاب و با خوشبختی و سعادت همراه هستی، صورتت مانند حوریانی است و چشمانت دلربا و فریبنده هستند.

هوش مصنوعی: واقعا که من تو را خیلی عزیز دارم، حتی بیشتر از جانم؛ زیرا از دل من خداوند آگاه است.

هوش مصنوعی: عزیزم، این ویژگی ناپسند را کنار بگذار و پس از آن به راحتی از تمام محبت‌ها و دوستی‌ها جدا خواهی شد.

هوش مصنوعی: در هیچ خواسته‌ای از تو چیزی نشنیده‌ایم، آخر چه باید کرد؟ باید تا کی از این وضع بی‌نصیب بمانیم؟

هوش مصنوعی: هرچند که ما از تو جان، دل، طلا و جواهر و هرچه داریم، در تمام اوقات بی‌بهره‌ایم، اما به حال ما افسوس و دریغ می‌خورم.

هوش مصنوعی: اگر تو به من ظلم و سختی کنی، فایده‌ای نخواهد داشت؛ هر چقدر هم که بخواهم به تو بگویم، فرقی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: تا روز قیامت، از سخنان قوامی خواهند گفت که غزل‌های تو در محافل بزرگ خوانده می‌شود.