هوش مصنوعی: هر کسی که به زیبایی و دل‌ربایی تو نمی‌رسد، همچون خورشید قادر به پاشیدن شکر و لطافت نیست.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر عشق تو رنج می‌کشد، آن‌چنان در درد و غم غرق شده که دیگر تحمل ندارد و جانش از اضطراب عشق تو به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: مشکی که از شب به وجود می‌آید هیچ ترجمه‌ای جز زلف‌های تو ندارد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که از نور آفتاب متولد می‌شود، جز زیبایی تو، جایی برای زندگی و پرورش ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات مانند خورشید می‌درخشد، زلف‌هایت نمی‌توانند سایه‌بان مناسبی برای آن باشد.

هوش مصنوعی: تو به خدمت پذیرش کردی، اما این بیچاره چه کند در حالی که زبان ندارد؟

هوش مصنوعی: هرچند نام وصالت مانند سیمرغ است که خود نشانی ندارد و فقط در افسانه‌ها مطرح است.

هوش مصنوعی: هیچ گوشه‌ای نیست که در آن، حتی یک درویش، صد نفر را بدون درخواست و به رایگان نپذیرد.

هوش مصنوعی: بر روی چمن، سرگرمی و شادی به جز زیبایی تو رنگی دیگر ندارد.

هوش مصنوعی: باران غم‌هایم از سقف اندوهم می‌بارد، و چشمانم مانند ناودان نیستند که این اشک‌ها را به بیرون بریزند.

هوش مصنوعی: شاید در عشق من به تو توجه و تربیت کردی، زیرا ادب و احترام همیشه مفید است و ضرری ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت به این نکته اشاره شده است که نباید بر روی چیزهای کم‌اعتبار یا بی‌ارزش تکیه کرد، زیرا آن‌ها قادر به حمایت و پایداری نیستند.