هوش مصنوعی: عزیزم، دل من به تو وابسته است و وجود تو برای من بسیار با ارزش است، به طوری که حس شادی و خوشحالی من را مانند هزار عید پر می‌کند.

هوش مصنوعی: آن کسی که تو او را می‌بینی، بی‌تردید می‌دانم که او دلیلی برای فخر و افتخار دارد.

هوش مصنوعی: در دوری و نزدیکی تو، همیشه احساس غم و شادی وجود دارد. این وضعیت هیچ چیز جز وعده‌ها و امیدها نیست.

هوش مصنوعی: به زودی به وصالت خواهیم رسید چرا که دوری از تو برای ما خیلی طولانی نیست.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم دوری تو را تحمل کنیم، چون عذاب آن بسیار سخت و دردناک است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که باید در مسیر عشق به دیدار محبوب قناعت کنیم، اما دل نمی‌تواند از عشق و جدایی سیر باشد.

هوش مصنوعی: ای دوست، نیمه راه را از من بپذیر، زیرا ضامن قول تو کسی نیست که چیزی بیشتر از آن بخواهد.

هوش مصنوعی: ظاهر زیبای تو به روشنی و نیکی، دقیقاً مشابه زیبایی حسن ابوالمعید است.

هوش مصنوعی: آن آقایی که با سخاوت و generosity خود، در جمع همسران فرید قرار دارد، از خانواده‌ای برجسته و محترم است.

هوش مصنوعی: آن پدر از اینکه پسری خوب و نیکوکار دارد، خوشحال و راضی است.

هوش مصنوعی: او هرگز حسود نبود، زیرا که انسان شقی و بدبختی همچون او نیست، بلکه او فردی خوشبخت و سعید است.

هوش مصنوعی: در شهری که اوج عقل و خرد وجود دارد، کسی که مسئولیت دارد باید یادش باشد که با کسانی که مقام و نامی از خود دارند، در تعامل باشد و هم‌نام و هم‌کاسه نشود.

هوش مصنوعی: به افراد بی‌فرهنگ و نااهل که در خدمت کسانی قرار دارند که فقط به ظواهر و موقعیت‌های اجتماعی می‌نازند، بی‌اعتنا باش و آن‌ها را شایسته تقدیر و احترام ندان. این افراد در واقع به جای علم و تربیت، به دنبال مقام و نفوذ هستند.